Een trotse moeder

trots en met een glimlach zie ik
je zo gaan.
zelfverzekerd met je
petje schuin op je hoofdje staand.
 
wat worden kleine kinderen toch snel groot
ik zie je nog zo zitten bij mij op schoot.
 
hoe ik je leerde lopen, en je neus afveegde
en als je weer eens viel op die keiharde grond
gaf ik je een kusje en een pleister op je wond.
 
maar ooit zal je een eigen weg in moeten slaan.
en dan zal ik je moeten laten gaan.
 
dat heb ik al vanaf je geboorte geweten.
en toch is dat iets wat een moeder het
liefst nog even wil vergeten.